ISHI DOJO 意志道場

3 ćwiczenia do zwiekszenia mobilności i siły stawu barkowego. 3 exercises for #shoulder #strength and #mobility Approved by @happy.physio

3 ćwiczenia do zwiekszenia mobilności bioder i nóg. 3 exercises for #hip and #leg #mobility #stretching Approved by @happy.physio

3 ćwiczenia do aktywnego rozciągnia z kettlebell. 3 exercises for #active #stretching with #kettlebell Approved by @happy.physio

Od ostatniego posta minęło trochę czasu. Wykorzystałam tą przerwę, by się zatrzymać, odświeżyć myśli. Zastanowić się, jaki jest cel i co chcę osiągnąć przez te publikacje. Z całą pewnością chcę kontynuować. Kaizen to doskonalenie się i ciągła zmiana na lepsze. Zatrzymanie się i spojrzenie na rzeczywistość pozwala mi znaleźć lepsze rozwiązanie i skrócić czas między określeniem problemu i wdrożeniem jego rozwiązania. Podczas powtarzania utartych schematów jest mi wygodnie, czuję, że wszystko jest w porządku. W tym pozytywnym uczuciu i skupieniu na powtarzalnych, znanych schematach łatwo utracić swój cel. Rutynowe działanie bez wyraźnego celu wyczerpuje. Zadaję sobie ważne pytania: dlaczego ciężko pracuję, ćwiczę, uczę się? Zatrzymaniu się towarzyszy strach i poczucie, że jestem leniwa. W biegu niezmiernie dużo rzeczy umyka i są takie, których po prostu nie da się zauważyć. Jeśli to co odkrywam i czas, jaki na to potrzebuję może przynieść pozytywne zmiany, to cały ten proces staje się potrzebny i wartościowy.

Perfekcja. Zbyt wysokie oczekiwania wobec siebie mogą być paraliżujące i w efekcie mogą doprowadzić do rezygnacji z ćwiczenia w ogóle. Początek. Pamiętaj że każdy kiedyś zaczynał, nawet hachidan (8 dan), zanim osiągnął swój obecny poziom, również był pełnym wątpliwości początkującym. Nigdy nie jest za późno, by zacząć robić to co na co masz ochotę. Akceptacja chwilowej regresji. Dążenie do perfekcji to również akceptacja rozbieżności w naszych występach i treningach. Jeśli chcesz podnieść swój poziom to nauka nowej umiejętności spowoduje czasową regresję. Wytrąci Cię z osiągniętej dotychczasowo równowagi. Nauka nowych umiejętności polega na wychodzeniu ze strefy komfortu. Ten proces zabiera czas. Korzyści z nowej wiedzy nie pojawią się, dopóki nie stanie się ona zintegrowaną częścią Ciebie. Jeśli pogodzisz się z czasowym spadkiem swoich umiejętności, już niedługo przekroczysz swój obecny poziom. W zależności od twojego temperamentu i nawyków, możesz odpowiadać na inne bodźce. Przestrzeganie zasad pozwala na rozwój tylko do pewnego momentu, aby dalej się rozwijać próbuj nowych rzeczy. Trenowanie w kółko jednej rzeczy powoduje wejście w nawyk. Nawyk może być pozytywny i pomóc ci osiągnąć cel. Negatywne nawyki nie przyśpieszą rozwoju. Naucz się rozróżniać to co Ci pomaga, a co przeszkadza. Eksperymenty mogą doprowadzić cię do celu szybciej niż staranie się być doskonałym za każdym razem. Balansuj swoje techniki uczenia, opierając się o wyznaczone cele. Tu i teraz skoncentruj się na dążeniu do perfekcji w wykonywanych ćwiczeniach – takim, które dopuszcza i akceptuje naturę błędu w procesie – zamiast dosłownie osiągać doskonałość. Dążenie do perfekcji bez negatywnych pułapek, które mogą wystąpić w perfekcjonizmie, może być zdrowym podejściem do rozwoju. Ideę dążenia do perfekcji można zastosować w każdej dziedzinie. To co tak naprawdę doskonalimy, to nasze podejście do naszego celu i nasze podejście do życia. Staram się stosować te zasady w swoim życiu, podczas treningów z moimi nauczycielami i kiedy sama prowadzę treningi. 頑張ってください! (がんばって ください – ganbatte kudasai) – Powodzenia, proszę, zrób co możesz!

I tak w nieskończoność… Podczas treningu sztuk walk możemy wyróżnić 3 fazy. Pierwsza faza: Gąbka. Pełna ufność wobec prowadzącego. Młody adept chłonie wszytko jak gąbka, chce więcej. Wszytko, co powiesz stara się wdrożyć w ciągu jak najkrótszego czasu. Druga faza: Drzwi zamknięte. Adept osłuchał się ze wskazówkami, lecz nie potrafi ich jeszcze zastosować. Długo już przecież ćwiczy… Zaczyna wpadać w nowy nawyk, czy już słyszał wskazówkę czy nie, jego reakcja to: „Hai… hai …” (tak… tak…) Właściwie wszystko, co powie Sensei prowadzący zajęcia, trafia w mur. Inna konstrukcja i próba odmiennego przedstawienia tematu również nie skutkuje zmianą podejścia. Cóż, trzeba poczekać aż drzwi się otworzą i znów będziemy mogli razem pracować. Ten etap jest często nieświadomy. Student chcąc przyśpieszyć rozwój trafia w ślepy zaułek. Nic, absolutnie nic nie jest w stanie przebić czasu. Z czasem przychodzi dobra konstrukcja fizyczna i myślowa. Różnica pomiędzy wiedzą, a mądrością. Pomiędzy akcją i reakcją (odruchem, drugą naturą). Nagle klik… dochodzimy do kolejnego trzeciego etapu. Trzecia faza: Znów zaufanie. Obudowa relacji. Możemy znów pracować – wiedza znowu wchodzi. Już nie tak jak kiedyś, gdy umysł był młody i giętki, ale znów próbujemy przełamać swoje ograniczenia. Jako ćwiczących i nauczycieli. Odpowiedź na pytanie rodzi kolejne pytanie. Pytanie rodzi odpowiedź. Głębsze zrozumienie techniki i ruchu. Nie wszystko powiedziane, ale zrozumiane. Logiczna całość. Przyczyna i skutek. Tak proste i logiczne, że aż przerażające, że kiedykolwiek myśleliśmy inaczej. Jednakże głód pozostaje… chcemy więcej zarówno uczeń, jak i nauczyciel. Szukamy, ćwiczymy. I tak w nieskończoność.. Mugen – 無限 (むげん) – nieskończony